In Januari 2015 vertelde ik tijdens onze dunch (‘Duo + Lunch’, onze tweemaandelijkse interne tech-talk) hoe innovatief én creatief Blizzard Activision (NASDAQ: ATVI) omging met de RFID-technologie en illustreerde dit aan de hand van hun Skylanders franchise. Ondertussen zijn 5 jaar verstreken sinds de initiële release, een terugblik op de hele ‘Toys-To-Life’ hype leek me opportuun.
“Skylanders: Spyro’s Adventure” ziet het levenslicht, het eerste spel onder de ‘Toys-To-Life’ noemer.
Skylanders speelt men door een figuurtje (voorzien van een door radiogolven gestuurde RFID-chip) op de 'Portal of Power' te plaatsen. Datzelfde figuurtje verschijnt dan in-game en hiermee kan men spelen. De data (experience, level, abilities, cosmetische aanpassingen,… ) wordt opgeslagen op het poppetje zodat men die overal kan meenemen. Anno 2011 sloeg deze nieuwe manier van spelen in als een bom, opvolging was verzekerd en ‘Toys-To-Life’ was een feit.
De Skylanders franchise bleef zichzelf jaarlijks heruitvinden op een niet-repetitieve manier. Een jaar na de initiële release verscheen “Skylanders: Giants”, waarin (zoals de titel al weggeeft) men kon spelen met grote, ferm uit de kluiten gewassen, Skylanders. 2013 bracht “Skylanders: Swap Force” waarbij men onderdelen van verschillende figuren met elkaar kon combineren. Een jaar later verschijnt “Skylanders: Trap Team” waarbij het Traptanium Portal wordt geïntroduceerd waarin men virtuele Skylanders kan vangen en opslaan in een ‘trap’. 2015 bracht “Skylanders: Superchargers” waarbij voertuigen (land, zee en lucht) geïntroduceerd werden en anno 2016 kondigt men “Skylanders: Imaginators” aan waarbij spelers zelf Skylanders kunnen samenstellen.
Kapers op de kust
In mijn praatje ging het niet zo zeer over Skylanders maar over de toepassing van een vrij simpel principe (de RFID-technologie) en hoe dit commercieel aantrekkelijk te maken, over innovatie en over het cross-platform businessplan dat zich niet beperkte tot de console-markt maar zich breed uitsmeerde over diverse platformen en technologiën. Deze manier van werken legde geen windeieren voor Blizzard Activision en zo werd een nieuwe weg ingeslagen.
Het succes van Skylanders ging niet onopgemerkt voorbij en het duurde niet lang voor andere partijen op de ‘Toys-To-Life’ boot sprongen. Amper 2 jaar na de release lanceerde Disney “Infinity,” gebaseerd op het rijke aanbod Disney/Pixar figuren (met latere expansies naar het Marvel en Star Wars universum). Een jaar later, 2014, wierp Nintendo zijn Amiibo in de ring, die, nota bene niet gebonden zijn aan 1 spel maar op verschillende games toepasbaar zijn. Nog een jaar later verschijnt Lego Dimensions dat succesvol verschillende franchises (Batman, Lord of the rings, Ghostbusters, Back to the Future, …) weet te verbinden door middel van de legendarische vierkante blokjes… natuurlijk voorzien van RFID-technologie.
Verrassend genoeg is Disney de eerste om de stekker uit zijn Infinity project te trekken. Na 3 releases (1.0, 2.0 en 3.0) op evenveel jaar besluit Disney ermee te stoppen. Niet enkel stopt de hele serie maar sluit Disney ook zijn interne ontwikkelstudio Avalanche Software ondanks het succes van Disney in andere markten. De Infinity-lijn beantwoordde uiteindelijk niet aan de vooropgestelde verwachtingen.
Nintendo (Amiibo) en Warner Bros. (Lego Dimensions) blijven ontwikkelen en ook zij beperken zichzelf niet door het product strikt af te lijnen. Amiibo’s kan je gebruiken in verschillende spelen en ‘unlocken’ verborgen inhoud terwijl Warner Bros. de lego franchise heel breed trekt en met een heuse multiplayer op de proppen komt. Natuurlijk blijft Skylanders ook innoveren en laat in de laatste versie toe dat spelers eigen karakters aanmaken. Met de opkomst van nieuwe consoles en technologiën, (VR, iemand?) denk ik dat er voor dit type games nog een zekere toekomst vastgelegd is.
Als spiksplinternieuwe IP (Intellectual property) verkocht “Skylanders: Spyro’s Adventure” als koekebroodjes. Skylanders en het “Toys-for-Life”-concept steunen op twee heel degelijke spelpatronen. Enerzijds ‘kinderen die speelgoed verzamelen’ en anderzijds ‘kinderen die games spelen’. Er waren in het verleden reeds spellen die gebaseerd waren op populair speelgoed (Barbie, Hot Wheels, Tamagotchi, ...) en omgekeerd, speeldgoed gebaseerd op populaire spellen (Mario Bros., Sonic the Hedgehog, ...). Skylanders voegt deze 2 zaken naadloos samen en wint daarmee niet enkel het hart van de koper maar ook van de doorwinterde (en meestal volwassen!) verzamelaar.
Verder beperken die ontwikkelaars zich niet tot de populaire platformen (PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, Wii, Wii U, Nintendo 3DS) maar volgen trends en evolutie van de technologiemarkt op de voet. Zo zijn er ook versies beschikbaar voor Android, iOS en Amazon’s Fire OS. Los van de game zijn er standalone games en applicaties beschikbaar, zo denk ik bijvoorbeeld aan de mobile standalone mini-games, de "Skylanders Collection Vault" of het recent uitgebrachte kaartspel "Battlecast" waarmee de ontwikkelaar zijn flexibiliteit en sterk marketingplan nog maar eens in de digitale verf zet.
Is dit allemaal baanbrekend? Is dit alles next level? Nee. Maar het vertelt wel veel over hoe we naar een product kijken en benaderen. Het hele principe van ‘Toys-for-life’ is gebaseerd op de simpele communicatie tussen zender en ontvanger, het blijft fascinerend hoe deze bedrijven een franchise in leven houden zonder de essentie te verliezen. Het hele verhaal rond Skylanders draait (voor mij althans) rond benadering van een product, en hoe we dat product in leven houden door minimale investering uit te voeren.
Een case waar we allemaal nog veel kunnen uit leren, ‘Toys-To-Life’ zijn meer dan een trend.
Meer lezen?
https://www.skylanders.com
http://www.nintendo.com/amiibo
http://www.lego.com/nl-be/dimensions
https://infinity.disney.com/nl-be